اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنیدگی والدینی، مادران دانش آموزان دختر دوره ابتدایی

      پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنیدگی­ والدینی، مادران دانش­ آموزان دختر دوره ابتدایی صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی با اجرای پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که از بین کلیه مادران دانش‌آموزان دختر دوره ابتدایی شهر خمینی­ شهر (اصفهان) تعداد 60 نفر با توجه به ملاک‌های ورود به پژوهش و مصاحبه با روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (30 مادر) و گروه گواه (30 مادر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه­ ای تحت آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد درمانی قرار گرفتند. جهت ارزیابی تنیدگی در نظام والد-کودک از پرسشنامه­ خود گزار­ش­ دهی آبیدین (1990) استفاده شد. داده‌ها با استفاه از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌های این پژوهش نشان داد که متغیر مستقل در تقویت‌گری، خلق کودک، پذیرندگی، سازش‌پذیری اثر دارد. اما مداخله آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد نتوانسته منجر به بهبود عملکرد کودکان در متغیر بی‌توجهی/ فزون‌کنشی گردد (05/0P<). به طور کلی نتیجه این پژوهش نشان داد که برنامه آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به بهبود تنش والدگری مادران شده است.